Echt wakker worden met de volle maan voor mijn raam in Pietralunga. Het beste ontbijt in vier weken tijd: tostis metnkaas, gekookte eieren, lekkere groene thee, fruit, yogurt. O wat kan een mens genieten.
Vervolgens ben ik om kwart voor 8 al serieus aan de wandel vanwege de te halen 30 km vandaag. Reken uit dat ik max. om kwart voor 6 binnen ben.
Morgen de stad bekijken. De zon schijnt en ik loop heel erg te genieten van de herfsttinten, de zon tussen de wolken door, het licht op de heuvels, door een blad heen, van het bloemetje dag bloeit. Echt ik loop te stralen van het grote genieten. Alles ruikt lekker, gezellige geluiden van de vogels, van alles in het bos, maak eigen zinnen op mijn lievelingslied.
Het is een drukte van belang op de route: wordt door stress pelgrim Sylvie ingehaald, hup up tempo door stappen en nergens oog voor. Bij de lunch komen mijn Duitse pelgrims voorbij en later haal ik hun weer in. Achter me lopen 4 Oostenrijkers, een Italiaan met witte baard (Santa Claus als pelgrim verkleed zeg maar) en een Amerikaans echtpaar. Jammer genoeg kom ik alleen de Italiaan tegen die steeds met me wil babbelen, blijkbaar kijk ik te begrijpend als mensen Italiaans tegen me spreken. Vanmiddag ook al een mevrouw die een heel verhaal tegen me hield. Ook een voorbijkomend mannetje stopt twee keer met een heel verhaal.
Van hem weet ik ook wie er achter me lopen, dacht dat die 4 Duitsers waren. In gedachte noemde ik ze al GWDM: Günther, Wolfgang, Dietrich en Michael. Nu moeten het weer veranderen in: Anton, Frans Jozef en dan toch Wolfgang en Dietrich handhaven?
Alle reserveringen t/m zaterdag zijn in orde, het blijkt dit weekend groot feest te zijn in Assisi. Met als hoogtepunt zondag St.Franciscus dag. Hoe heb ik het zo onbewust kunnen plannen. Kijken of het lukt om zondagochtend een dienst mee te maken en dan naar Spello te wandelen.
Rustig avondje geeft wel even ruimte om naar de planning te kijken.
De weg te gaan… dalen of stijgen na de bocht? Wat zal het zijn?
