Ja hoor een rekenfout maakt dat ik 30,9 km heb gelopen om te starten!?! Rustig beginnen zou het zijn, geweldig gepland. Na 8,5 uur kwam ik total loss in het hotel aan. Mijn eerste blaar en een stijve nek. Van mij mogen ze in de gids zeggen: neem de bus naar het startpunt. Twee uur door de stad waarvan de helft van de tijd over een industrieterrein is volgens mij alleen leuk voor iemand die geinteresseerd is in industriele architectuur!
De echte wandeling begon dus twee uur na vertrek bij Parco all’ Aidge. De route is prachtig in de natuur, maar geen schaduw!!!! En dat met 31°. Na een tijdje is dit ook net zo saai als de eindeloze koolzaadvelden op de viae romae in Frankrijk.
Gedachtes over wordt dit het heetste najaar in 60 jaar spelen door mijn hoofd, evenals het liedje “another bites to dust”. Natuurlijk kom ik een boer tegen die zegt dat Bologna de andere kant op is, ja slimmerik met de auto. Ik ga toch niet over de snelweg lopen!!!
Het hotel is heerlijk met een Engels sprekende gastheer, die zijn best doet voor een vega-glutenvrije maaltijd.
Lekker gedoucht, geslapen, de was gedaan zit ik nu aan mijn 4de liter water. Weet niet hoe gezond dat is?!?
Dit is de start bij Parco all’Aidge. Stromend water, bankjes voor de lunch en koel onder de bomen. Voor het laatst vandaag blijkt later.
Daarom in Zevio een barretje in voor verkoeling die ik buiten nergens kan vinden. Natte sjaal in mijn nek: flessen bijgevuld en ik kan er denk ik weer tegen.
Maar toch ga ik daarna iedere uur even languit. Afkoelen, hartslag naar beneden, kauwgum van het Olympisch team laat me nog een uurtje lopen. Zo kom ik er wel. Alhoewel wildkamperen in deze hitte wel in me opkomt. Nu weet ik wel beter: een douche, airco, salade, kaas, ei en ik word weer meer mens.
In mijn dagelijkse gebedstekst stond iets over hoe het contact met God zo verfrissend werkt. Enigszins ironisch in deze hitte totdat ik het makkelijkste Taize lied inzet: Prijs de Heer mijn Ziel en na een dik half uur de wind gaat waaien en er wolken komen. Zo verfrissend!
