Heerlijk om voor mezelf te schrijven. Het is weer veel geweest en ik kan me zo voorstellen dat er vanmiddag een kerstboom in de kamer staat en het nog dagen duurt voordat er lichtjes in komen.
Voel me goed en sterk ook al worstel ik zo nu en dan met mijn favoriete worstelmaatje, God, overgave en mee gaan met de flow is het resultaat. Leven in overgave en me gedragen en geïnspireerd voelen dat is waar ik op ga. Het geeft een diep verlangen wat ik wel eens feitelijk ingevuld zou willen zien maar waarvan ik weet dat het de bedoeling is om open te blijven, om me door te laten voeden en kracht door te ontvangen en niet om te dempen met niets of iemand.
De brandwond heeft nog wat napijn gegeven maar dat zal nu wel over zijn, laatste keer fysio dit jaar vermoed ik zo. Had zondag zelfs het verlangen om zo’n grote hond als wandelmaatje te hebben. Lijkt me geweldig om daar mee te lopen, dan heb ik een excuus om heel veel te wandelen: de hond heeft lichaamsbeweging nodig!!!
Efficiënter nog mijn dingen doen en zo tijd vrij te maken voor wat ik echt zou willen doen. Het is mijn verlangen en dat vorm te geven.
Net zo als de vogels naar het zuiden vliegen. Vrij en onbevangen kan dat ook thuis? Vrij voelen, onbevangen mijn ding doen….
