Echt, zit net mijn foto’s door te kijken en denk ja, maar daar heb ik allemaal van genoten gisteren. Voordat het gebeurde…
Het afscheid van Rita en nog even een foto van de mooie ingang van haar B&B. Het eerste klooster, en wat later ook mijn laatste klooster van de dag is geworden. De strak blauwe lucht en het heldere weer. De vele vogels en de mooie sjieke huizen, terwijl ik me juist had voorgenomen om verval op de foto te zetten.
Zo’n heerlijke lunchplekje waar ik het geheime vallei gevoel weer had. Mijn eigen beschermde wereldje, een soort paradijsje om van te genieten.
Het klooster was ook indrukwekkend.
Het Tau teken door Franciscus zelf gezet. De leegte, het gevoel, het mooie van Maria Magdalena samen met Chiara. De poes die zich helemaal bij me op schoot nestelde en niet meer weg wilde.
Zo genieten en het bijna vergeten door een niet zo leuke, schrik, angst ervaring van 10/15 min.
Apart toch hoe dat werkt.
