Het zullen wel de opstart problemen zijn maar ik begin nu voor de 3de keer aan mijn eerste pagina. Dacht dat het gisteravond geupload was maar is er nu niets meer te vinden :(. Het komt er natuurlijk nooit hetzelfde weer uit, maar toch een poging….
Zondag in de kerkdienst is de dag van vertrek eigenlijk al wat aangebroken. Laatste 30 uur in het dorp. Ongelofelijk lief is dat Ybo, net als de Francianen in Besancon, aandacht vestigt op mijn vertrek. Een pelgrimsmedaille en de zegen mag ik meenemen voor onderweg. Zo fijn om gezegend op pad te gaan. Me echt te realiseren dat het in dit avontuur niet gaat om afstanden, hoogtemeters, centimeters of kilo’s maar om mijn relatie met God, met Jezus, met Maria, met de bron van alles en hoe dat zich in mijn leven mag bestendigen. Gezegend op de zondagochtend maken we er met elkaar een heerlijke dag van. Op de fiets met de scootmobiel mama naar de Slag van Noordhorn waar we nog luisteren naar de donderpreek van Yke. De papen versus de hervormden, rijkdom/overdaad versus armoede/ontzegging/streng in de leer. Uiteindelijk verwaaien zijn woorden in het gebulder van de kanonnen.
We genieten van elkaar en ik vooral ook van iedereen die ik nog kan huggen en gedag mag zeggen.
We sluiten het gedag zeggen af bij Kaap Hoorn op het terras met een gezellige maaltijd. Mama en ik hebben het weer knus samen en hebben het ook nog even over papa. Hij zou nu 92 jaar zijn geworden. We missen hem en de vis op mama haar bord doet ons denken aan de forel die hij altijd graag at. Dan is het tijd om echt gedag te zeggen. Mama in de bocht: “aan alles komt een einde!”. Zij bedoelt de tocht van mij en niet aan haar, gelukkig maar. God is met je! Ik mag het hopen, zal het nodig hebben in de stilte.
Dan begint voor mij het grote sjeesen: strijken, opruimen, poetsen, overdragen, loslaten en poetsen. Eerst met donder, bliksem en stortregens op de achtergrond en dan met een bloedhitte waar ik niet goed tegen kan. Als een vreemde eend in de bijt nog met rugzak en al Hollandse souveniers gekocht bij Blokker, juiste washandjes bij de Hema en dan de trein in. Bezweet en al. Vanaf Utrecht zit ik zelfs nog op de grond.
Een heerlijke maaltijd bij Joyce, mijn favoriete mobiel weer gemaakt en ingesteld door Egbert is het tijd voor een paar uurtjes slaap.
