Zondag 20 september, thuis is het startzondag – het begin van het seizoen. Ook is Lilianne jarig en gaat Michiel naar Vaassen, ook om mama weer opte halen. Ik begin om 6.30 uur met een warme douche en een ontbijtje met yogurt, mijn eigen thee en Hollandse kaas op mijn maisrijstwafels. Mijn mede-yoga-pelgrim uit Duitsland vertrekt als eerste. Ik heb weer last van mijn buik: sporen van glutine zijn dus ook te veel (zat gisteren in de rijstmix).
Loop vervolgens naar het centrum waar ik geldtap en nog een staartje van de dienst mee maak: volle bak op de dienst die om even over 7 begonnen moet zijn. Kaarsje aangestoken en vervolgens bijna een uur bezig geweest om het dorp uit te komen.
Eindelijk vind ik de juiste weg en blijkt het een veel groter dorp dan gedacht. Stijgen en nog eens stijgen en ook nog een buikklachten dus dat gaat lekker. Sjouw heuvel op, nog meer heuvel op en ja het kan nog meer omhoog.
Franciscaner klooster kom ik tegen, klokgeluid door de bossen heen.
Tsja en die bossen, waarom vallen alle bomen om over mijn pad, waarom kavelt een pad af, waarom is het naast het pad zo stijl. Hangend aan een boomstronk kom ik overal langs maar het is niet mijn favoriet! Vraag me toch wel af hoe het hier in het voorjaar is: nat, midden, beken lekker breed. Nu is het droog, stoffig en zijn de over te steken beekjes miezerige stroompjes.
Af en toe een braam in mijn mond en ik loop door.
Als de klim van 2 uur, de steilste klim althans van 12.00 tot 14.00 uur voorbij is, loopt het heerlijk door tot aan het klooster. Daar ben ik om kwart over 3, Duitse yoga-pelgrim meld al dat er daar geen plek is. Rondleiding gedaan, nogmaals gevraagd en dan 40 minuten bergafwaarts. Het gaat snel en stijl.
Ook bij het bos klooster geen plek, behalve bij mijn mede-pelgrim in een zaal met tegels en tafels. Alleen toilet, verder niks. Ik twijfel even, maar voel mijn spieren en denk nee, warme douche , warm bed even goed bijkomen anders gaat het niet goed.
Voor €50 zit deze luxepelgrim dus weer op een zacht gespreid bedje haar verhaal te schrijven en nootjes te peuzelen.
Voeten tintelen, schouders zijn moe, rosig en bekaf. Heb ook het antwoord om mijn vraag of ik niet te rustig aan doe: nee dus, kon het laatste stuk wel janken van moeheid, zit er echt doorheen van vandaag. 9 Uur onderweg met 1.100 m stijgen en ook de helft weer dalen is de limiet. Pieker nu of ik moet gaan aanbieden dat ze hier kan douchen en of we samen wat drinken of eten, maar ook daar voel ik me eigenlijk te moe voor.
Cocoonen op mijn bedje en bijkomen van een mooie dag die helaas in de regen eindigde en een zoektocht naar een slaapplek, maar het is wel goed zo.
Morgen laat ik lekker bellen, of misschien vanavond al voor mijn nieuwe overnachtingsplek.
