Vrijdag 25 september vanaf 08.10 tot 15.45 uur onderweg met een lift van een Santiago pelgrim.
Genoten van de luxe gisteravond, vannacht en vanmorgen zoals beloofd een kaarsje aangestoken voor twee vriendinnen die zich ziek voelen. Struinde recht op de kerk af omdat de deur openstond en bij het weer eruit komen zie ik een grote supermarkt er recht tegenover. Heerlijk inkopen gedaan: kaas, abrikozen koekjes senza glutine, brood, wafels, nootjes/rozijnen.
Prompt is de rugzak weer hoger, boller, zwaarder. Enig idee hoe zwaar eten is?!?!
Daarna zoeken voor het juiste pad. Duurt even, dus al met al ben ik om 9 uur echt op pad. Ondertussen wat whatsappen met Brigitte, omdat ik mijn verhalen niet op de website terug kan vinden. Nu dus dit verhaal eerst zonder foto en dan zien of het wel lukt om het gepubliceerd te krijgen.
Het is vandaag een hele wandel en kom een Frans/Belgisch stel weer tegen uit La Verna, hij 72/zij 68 jaar. Een Duits nieuw stel, waarvan hij eruit ziet als zo’n bol poppetje dat heen en weer wiebelt. Uiteindelijk hebben ze hetzelfde tempo als deze turtle. We wisselen elkaar af met pauzes e.d.
Dan ben ik bijna bij de plek van keuze: capucinno & busticket, 3 km langs de weg lopen, rustige route maar dan met rugzak en al door de Tiber waden. Het wordt zonder meer optie 4: een goute afslag, gesprek met een mevrouw van een jonge herder, een mevrouw met auto die me waarschuwt dat ik naar rechts moet in plaats van naar links wat ik gedaan heb. Kom weer bij mevrouw met herder en ja dan zit ik zo maar in de auto en brengt ze me naar mijn plek van overnachting. Gaat ook pas weg als ik keurig binnen ben, veilig en wel! Onderweg pikken we het Duitse stel ook nog op, blijkt hij supergoed Italiaans te kunnen en ook zij worden naar hun. Albergo gebracht, zonder scrupules.
Zonder scrupules heb ik ook genoten van mijn nacht alleen, in mijn superkamer. Maar hoe zit het nu met niet voor luxe gaan en delen met diegene die echt in nood zijn? Gelofte van armoede om van daaruit alles te delen. Sjiek hotel, warm bed, lekker inkopen doen voor de lunch en gewoon 150 gr. kaas in een keer soldaat maken. Genieten van de koekjes. Me laten rijden (heb zo’n hekel aan het binnenlopen van een grotere stad), het is me wat….
Heb vanmorgen hele gesprekken in mijn hoofd gevoerd met Quebecse Sylvie die me heeft laten zitten met het hotel. Haar verhaal gehoord te hebben is ze echt raar bezig geweest. 2,5 uur op de hotelkamer gezeten terwijl ze liever doorliep en dan natuurlijk bonje met de hoteleigenaar dat ze de benen neemt zonder iets te betalen. Nu snap ik ook wel dat hij mij niet echt gastvrij verwelkomde. Hij had zoiets geroepen van “nooit meer pelgrims”.
