Tijd voor bezinning.
De titel is de dagelijkse gedachte van vandaag. Is deze reis het grondbewerken of ben ik al toe aan het planten van de zaadjes of zou het ook al tijd zijn voor het plukken van de vruchten? Of alles tegelijkertijd?
Uit mijn gebeden boekje heb ik de maanden september en oktober meegenomen. Het begint met Joh. 8:12 “Ik ben het Licht voor de wereld. Wie Mij volgt loopt nooit meer in duisternis, maar heeft licht dat leven geeft.” Het thema voor de hele maand, voor mijn hele leven, voor iedereen. Hoe het me dagelijks te realiseren? Hoe me dagelijks te herinneren dat het leven hierover gaat? Welke gewoontes aan te nemen om het werkelijk in mijzelf te bestendigen? Gebed, stilte, lezen van teksten: thuis sneeuwt het zo onder in wat er gedaan moet worden, het werk dat er nog ligt, wat te doen. Maar echt het verlangen is groot om het werkelijk wortel te laten schieten in me, om er als een goede tuinvrouw iedere dag zorg en aandacht aan te besteden.
Zoek Mij met je hele wezen. Is de stem die ik hoor in mijn hart. In goede tijden Gods glimlach, in lastige tijden voelen hoe het licht nog steeds op mijn pad schijnt.
Chiara of Assisi is mijn gezelschap de komende tijd op het pad naar binnen. Het boek van Megan Don ” Sacred companions Sacred Community” is mijn gids voor een meditatie iedere dag. Het boek heeft een indeling op zintuigen en de suggestie is om te kiezen met welk zintuig je wilt beginnen. Ik heb voor geur gekozen vandaag. Geur: God’s parfum. Een spiritueel leven is de geur, het bouquet, de parfum, het tot bloei komen en in vervulling gaan van een mensenleven.
Ons zintuig geur kan een krachtige stimulans zijn: verzachtend werken en een tedere wijze zijn om je hart te open voor liefde op vele lagen. Geur is een uitnodiging.
Geur dus. Oh, wat heb ik een last van wat ik ruik. De geur in huis, in een huis, is zo belangrijk voor mij. Het geeft een indruk, het opent me of bepaald mede hoe ik me iets herinner. De geur van Fiesole. De geur nu waar ik ben, in de woonkeuken. De geur van mijn kinderen, het zweet van Michiel wat ik uit duizenden zou herkennen en van houd. De geur die de wind naar me toe brengt, hier zittend in de morgenzon en de heerlijke geur van de witte wijn op tafel. Mijn liefde, mijn afkeer, mijn openheid of geslotenheid verbonden met geur. Open ik alleen als het goed ruikt? Vergroot een geur mijn weerstand of wordt mijn weerstand getriggert door een geur en wat ik er aan verbind?
Stinkt de humus of zie, voel, ervaar ik de zorgzaamheid, de voeding, de liefde voor de boomgaard en is de geur verrijkend, openend of toch vies en afsluitend? Vergroot de geur mijn oordeel? Bepaalt het onbewust mijn ervaring? Breek ik er door heen, omdat de Liefde groter is dan de geur? Is iedere geur God’s parfum? Is het alleen ons oordeel wat in de weg zit?
Het gebed van vandaag gaat over rituelen en waar een onbewust uitgevoerd ritueel een verplichte routine wordt. Koken, tafel dekken, wassen, strijken als bewuste rituelen uitgevoerd van liefde en zorgzaamheid worden zo niet saai of zwaar maar handelingen die je dichter bij jezelf en de bron van liefde brengen.
Hier hangt de geur van wanhoop, van je niet geliefd voelen, van niet kunnen zorgen voor, voor gebrek aan dankbaarheid voor wat er wel is. Tegelijkertijd is er de lavendelgeur bij mijn bed, de nieuwe lakens en handdoeken. De glimp die ik heb opgevangen van alle moeite die er is gedaan om mij te kunnen ontvangen. Dagen van werk, ppruimen, schoonmaken en verschuiven van meubels. Ze heeft haar eigen woonplek door de ogen van een ander bekeken en getracht iets te doorbreken.
Hoe belangrijk is toch onze eigen plek: niet alleen om de ander te ontvangen, maar om jezelf, op jezelf, gelukkig te voelen. Ben jij het waard om daar aandacht aan te schenken? Geeft het meteen een meerwaarde aan de wereld om je heen en hoe je eigen plek, je eigen nestgeur een deel uitmaakt van God’s parfum. Ons liefdevolle hart uitnodigend om zich te openen.
Dag 2 waarin geur centraal staat. Lopend nu ruik ik mijzelf. Zweet, warmte, inspanning. Mijn plezier in geur is ver te zoeken. In de warmte en droogte ruik ik ook niet veel meer. Ondanks de vele rijpe appels en peren waar ik langsloop komt de geur niet echt tot me. Wel droom ik van de geur van een lekkere douchegel en hoe ik daarna zal ruiken. Ik betrap mezelf er op dat ik dan ook schoon en wel mijn frisse geur loop op te snuiven. Genietend van dat het schoon is. Ook geniet ik van mijn wasmiddel en hoe lekker mijn kleren weer ruiken.
En toch lijkt het alsof ik nog iets uit heb staan: de geur van de avond, van de kaas, groente en fruit dat ik heb gegeten, de geur van Italie…..
Morgen weer een geurdag!
Dag 3 het blijft grappig om bewust met geur te lopen. Het is te warm, te droog, te stoffig voor een lekkere geur. Halverwege de dag vind ik mezelf ruiken naar een Frans toilet. Het ergste ongeveer dat we binnen ons gezin kennen. De oogstgeur is er niet. De lucht is zwanger van brak water en mest. De rijke herfstgeur is er nog niet…
En dan gaat het onweren en regenen: de lucht is fris en helder. Heerlijk vol van allerlei geuren als ik over de agriturismo loop naar het restaurant. Zo genieten van de frisheid. Hier ben ik dol op.
Mijn bezinningsteksten gaan over wandelen in de tuin van je hart en de andere gaat over het volgen van je verlangen door de geur van liefde te volgen. Het zijn mooie teksten, maar mijn openheid om ze te ervaren is niet erg groot. De hitte en de saaie eindeloze weg werken geestdodend in plaats van geestverruimend. Volhouden, doorzetten en iedere keer weer een rustmoment pakken om mijn hartslag, mijn adem en mijn hitte onder controle te krijgen. Het is leeg worden en me alleen druk maken over water, mijn gemiddeld aantal km’s per uur en waar ik kan plassen.
In deze stemming komt een zin als: “In loving yourself, in seeking the best for your whole being, trust that the truth will emerge.”, niet binnen. Hooguit dat het vandaag in ieder geval niet gebeurt ;). Morgen dan maar…
