Vanuit Bocca naar Pietralunga vandaag, wederom 18 km waar ik vandaag 5,5 uur over doe. Een prachtige brede weg die makkelijk wegstapt de hele dag. Omhoog, maar meer naar beneden. Na het ontbijt met drie dikke plakken kaas is het goed gevuld op pad. De fritta waar ik me op verheugde was helaas niet zo’n Spaanse dikke omlet maar 2 vette, half gare gebakken eitjes (in Frankrijk kan ik me nog zo’n ei over de friet herinneren).
Maar de wijn met de Duitse pelgrims gedeeld maakte alles goed.
De gezellige gastheer van het hotel hier trouwens ook. Hij is een jaartje ouder dan ik en is reuze attent. Heerlijk aan de capucinno en aqua frizzante. Vandaag geen wijn meer, morgen lange tocht voor de boeg.
Het is wat fris vandaag, jas aan, jas uit, jas weer aan, weer uit. Kom mijn Vlaamse vrienden weer tegen en de Duitsers hebben wel mijn kaarten gefotografeerd, maar ik vrees dat ze weer aan het dwalen zijn geraakt. Gelijk vertrokken, maar bij geen pauze hebben ze me ingehaald. Het hotel is alleen met ontbijt, dus zo eens kijken wat het wordt vanavond.
Over de wandeling heb ik eigenlijk niet zoveel te melden. Zing mijn dank voor de dag, loop een beetje te geinen in mijn eentje en geniet van kapelletjes en andere mooie dingen op mijn pad.
Nog 2 reserveringen rond maken voor deze week, maar de zusters in Assisi hadden al geïnformeerd bij Casa Papa Giovanni voor mij, dus meteen een mail gestuurd. Anders morgen met mijn Engels sprekende gastvrouw de puntjes op de i zetten. Vertrouwen dat het allemaal wel goed komt. Ze zijn allemaal zo aardig en daarnaast verdienen ze graag een extra centje: zonder kwitantie is het ook zonder belasting van 10%.
Zo boodschappen doen voor de lunch morgen en het dorp bekijken.
Met wifi gaat het hopelijk lukken om weer eens foto’s te uploaden en het is ook weer tijd voor een kaartje naar de oudjes.
Ach het leven van een pelgrim, zo zwaar, stap voor stap komt Rome dichterbij, en het gaat me genietend goed af. Maandelijks ongemak komt er weer aan, dus wellicht ook de emo-tranen. Het is zo’n beetje wachten op het moment dat ik er door heen ga. Of is genieten en dankbaarheid de ervaring van deze keer?
Kom net buiten het hotel Vlaamse papa en zoon tegen. De knie van zoonlief is erg aan het ontsteken dus pakken ze morgen om 7 uur de bus naar Assisi, dan door samen naar Rome en gaat de zoon terug naar Brussel en vaders weer naar hier om zijn tocht af te maken. Alleen weer… het zal hem niet meevallen. Sylvie was ook even in de bad van het hotel, ze slaapt gelukkig ergens anders en morgen in Gubbio ook. Duitsers zijn ook goed binnen.
Doe mijn inkopen in de supermarkt en ga voor een maaltijd op de kamer: wit glutenvrij brood met zalm en de beste witte bonen in tomatensaus ooit. Even geen pasta of risotto met kale sla.
Maak nog de kerkdienst mee en hoe iedereen aan het einde naar voren komt om een zilveren/gouden relikwiehouder te zoenen. Ik houd het maar op een kaarsje aansteken bij Maria.
Om half 9 in mijn bedje, mijn blogbericht bijwerken zodat het morgen bij het ontbijt kan uploaden.
Even lekker gelachen met Chielus via de whats app, even Elisa plagen.;)
